Klarte jo ikkji å dy meg...

Klarte sjølvsagt ikkje å dy meg. Måtte ta meg ein tur for å sjå etter Lappfiskendene igjen. Heilt sidan fyrste gong eg såg den som ein kvit flekk i teleskopet til fadern på Nørsvinnsfjorden heime i Vang, har dette vore ei av dei finaste endene i mitt syn (særleg hannen). No har eg riktig nok sett verken stellerand eller praktærfugl (anna enn på bilete ), og “ja” det er fine fuglar dette også. Men eg er likevel fascinert av dei enkle og reine nyansane og teikningane på denne fuglen. Sidan dei vanlegvis hekkar i frå Aust-Finnmark og vidare mot Sibir er det litt ekstra stas å få oppleva dei på trekket nordover.

I ettermiddag var eg så heldig å få vera der åleine – og det er alltid best å kunne få fotografera i fred og ro. I den grad det er mogleg med trafikken på Nessetvegen i bakgrunnen. Heldigvis følte eg at eg bildemessigt sett fekk litt meir uttelling, enn tidlegare i dag. Artigt å føle ein får litt uttelling òg, ettersom det ikkje er kvardagskost å få oppleve denne arten.