Vestlandsferie

No er eg i fed med å avslutte min to veker med sumarferie. Dei har vore omtrent like hektiske som dei føregåande månadane, men det har likevel vorte tid til litt fotografering. Årets ferietur gjekk fyrst til Østerdalen før eg fortsette over Sognefjellet og til Vik. Ettersom ein alltid har det ein har opplevd sist friskast i minne kjem kveldens bilete i frå det fantastiske Vestlandet.

Utsikt frå Bakkanosi (1398 moh) ned mot Nærøyfjorden. Det er nok dei færraste turistane som har sett Nærøyfjoden frå denne kanten. Men det anbefallast på det sterkaste!! (Sjølv om det er i overkant luftigt på kanten...). Cruiseskipa ser ikkje særleg stort ut herifrå :)

Eit skikkelig ruskever på tur utover Fjærlandsfjorden skapte heftige skyer over Balestrand.

Om eg hugsar riktigt er det elva som renn frå Ovrisvatnet ned i Målsetevatnet, med Trollapresten i bakgrunn.

Laksefiske i Todalen

Med denne overskrifta burde det vel eigentleg vore med bilete av ein solid laks - eller i det minste ein laks. Men desverre er me nok for dårlege laksefiskarar... Det vart ingen laks, eller anna fisk, for den saks skyld, når me var i vegen til opninga av laksefiske i Todalselva, no i midten av juni. Eg og to tidlegare studiekompisar frå UMB, Håkon og Christian, var i vegen for å freiste fiskelukka. Eg er nok ikkji, og kjem vel heller aldri til å verta, den aller ivrigaste fiskaren. Men når ein fyrst får sjansen til å vera med på noko slekt er det no morro å prøve seg. Dessutan har eg ikkje veldig mykje fiskebilete, så det kunne vera fint å fått litt fleire av fdei i arkivet òg.
Så eg skal innrømme at eg hadde vel ikkje heilt trua, på meg sjølv. Håkon og Christian derimot, er ivrige fiskarar - så eg sette min tillit til at ein av dei skulle redde middagen. Men der vart eg skuffa gitt. Heldigvis hadde dei laks på coopen i Surnadal slek at me likevell fekk ein smak av fisken :)
 

Håkon i fullsving med fluestanga.

Christian i fullt fokus ved bredden.

Håkon mista all trua på flogene han hadde med og nytta høvet til å binde seg eit par nye mellom slaga.
s

Resultatet. Namnet hugsar eg ikkje, men denne var vist nok bankers...

Me var sjølvsagt ikkje åleine i elva. Her freistar ein svenske lukka. Dei var i eit fylgje på tre, og ingen av dei hadde helelr fått fisk når me reiste. 

Det var fantastisk vær denne helga. Så Christian holdt humøret oppe sjølv om han berre vart ståande og kaste vekk sluker utover natta.

Takk før ein fin tur gutta!

Hornborga II

Parrende topdykker

Hornborga var og er så vist meir enn berre rasteplass for tusenvis av traner. Hornborgasjöen er eit grunt, oppdemt vatn som er hekke- og rasteplass for blant anna svaner, gjess, ender og dykkarar. Ein skikkelig hotspot for å sjå og oppleve både vanlege og litt meir uvanlege artar. Derfor dreier dagens bilete seg meir nokre av dei andre artane me fekk oppleva i Hornborga :)

Kurtiserande Taffeland hann

Den fantastisk flotte Lappfiskand hannen

Grågås i farta

Hettemåke 

Sivspurv ribber takrør

Tranedans i Hornborgasjöen

Tranedans 

I fleire år no har eg tenkt at eg skulle vore ein tur i Hornborgasjöen og sett på den legendariske tranedansen der. Men på grunn av studier og eksamenstida har det aldri passe særleg godt. Men i år kom eg meg endeleg dit - og dit skal eg garantert attende! For Hornborga skuffa ikkje!
Det var verkeleg ei oppleving som eg bør anbefalla alle med eit snev av naturinteresse å få med seg. Det var kanskje ekstra spesilet i år, ettersom det vart registrert ny rekord i antall traner - 26 500 traner. På ei gong. Det var heilt rått!!

Det var eit enormt syn kvelden når over 20 000 traner trakk ut til overnattingsplassen.

Det litt mindre kjende, men minst like flotte motivet - trane i soloppgang.

Me fekk oppleve det meste av vær. Frå fantastisk flotte solopp- og nedganger til snøstorm.

Trane i farta! Det vart mykje eksperimentering med lengre lukkartider, ettersom dei vanlege fluktbileta fort vart "brukt opp". 99,9% av desse bileta var berre å pælme. Men følte eg var heldig å "traff" på eit par av dei.

Reiste i lag med fyren som står bak www.naturvideofilm.com. Han har lagt ut ein fine video her.

Østensjøvannet

Kanadagås i farta

Fotografering av andefugl ved Østensjøvatnet i det isen sprekker opp er ein velkjent våraktivitet for fugl- og fotointeresserte. I år, som i fjor, tok eg turen innover til hovudstaden tidleg ein morgon i håp om nokre blinkskot. Med meg på lasset hadde eg ein nederlandsk student, Esgo, som skal arbeid i tre månader på instituttet. Han er veldig fotointeressert, men hadde lite erfaring med fuglefote, dermed tenkte eg at Østensjøvatnet var ein bænkers plass å starta.

Esgo og svanene

Etter å ha konferert med yr.no fann me ut at me sku reise ut torsdagsmorgonen i forrige veke. Då var det nemmleg meldt strålande sol - og det gjev jo som kjent moglegheiter for flotte bilete i strålande morgon lys. Slek gjekk det ikkji. Det la seg til eit temmleg tett skylag i vest, som effektivt forhindra alle forsøk frå sola på å trenge i gjennom. Litt kjipt ettersom eg hadde skrøte "the amazing morning light" høgt opp i skyen. Men Esgo verka uansett tilfreds. Frå før hadde han mest erfaring frå landskaps- og blomsterfotografering, så dette innebar mykje meir action enn han var vant med frå før. Så eg trur det gav meirsmak.

Det viktigaste er ikkji alltid å få resultatet ein ser for seg på førehand, men å koma seg ut og kosa seg med det ein likar å gjera. Ein kjem alltids heim med nokre bilete ein ikkji hadde frå før ;)

Uansett om lyset ved Østensjøvatnet var så om så, så fekk me iallefall oppleva eit fantastisk lys i det sol var på tur opp ved avreise frå Ås.

Ås-tåka

Dei som har budd og eller oppholdt seg i lengre tid på Ås kjenner til utrykket Ås-tåka. Tåka er ikkji noko meir spesielt enn vanleg tåke, men ved dei rette tilhøva blir den tjukk som graut og kan bli liggjande i dagasvis, i verstefall vekesvis (om ikkji anna så kan det iallefall føles slik). Ein av kara på kontoret meinte at når han hadde fløtt hit på midten av 80-talet hadde det ikkji vore anna enn tåke både vår og haust dei tre fyrste åra han hadde budd her... Eg har riktig nok ikkji opplevd tilsvarande tåke, og det er vel ein viss fare for at han kan ha lagt på litt for kjentfolk. Uansett, tåka er tjukk, til tider forhatt - men likevel så er den både trollsk og stemningsfull.

Så gødt å riste seg..

No vart lengselen etter fjellet for stor. I går fylte me bilen og dura oppover te Vang. Her har riktig nok mildver, regn og sterk vind lagt ein betydleg dempar på skiføret, men eg og Lano fekk uss ein tur oppover Heensfjellet frå morgon av medan Elisabeth og Luke vart at heime for å jobbe med masteroppgåva som snart skal leverast inn.

Vinden var litt i surate laget, slik at det freista ikkji all verda å prioritera fotopauser. Men kva er vel meir herlegt inn ein hund med ører og lepper som ristar av seg vind og blest?